België: kroniek van een teloorgegane rechtsstaat

De rechtsstaat, zo wordt geleerd, is een staat waar de macht van de overheid wordt beperkt door het recht. De regels die een overheid uitvaardigt gelden niet enkel voor haar onderdanen, maar ook voor die overheid zelf. Zij wordt geacht zelf de wetten na te leven die zij uitvaardigt. In Angelsaksische landen spreekt men over het rule of law-principe. Dit principe houdt in dat de overheid haar eigen regels dient uit te vaardigen conform het recht, hetgeen impliceert dat zij dus ook gebonden is aan het recht. Dit idee leunt dus dicht aan bij dat van de rechtsstaat.

Deze bijdrage gaat evenwel niet over het onderscheid dat kan worden gemaakt tussen iusen lex, tussen recht en wet. Hoewel voor zo’n onderscheid natuurlijk ook één en ander te zeggen valt, kan iedereen het tenminste wel eens zijn over het feit dat, in onze hedendaagse maatschappij, de idee dat onze overheid ook gebonden hoort te zijn door de regels die zij zelf uitvaardigt niet zomaar een moreel of wenselijk principe is, maar een geldige rechtsregel. Meer zelfs, men vindt dit evident. Zelfs diegenen die in onze huidige maatschappij aan de macht zijn wagen het niet om dit openlijk te betwisten.

Belangrijk evenwel is dat het concept van een rechtsstaat meer inhoudt dan een overheid die zich louter aan haar eigen wetten houdt. Zeker als zij zelf beslist wat die wetten zijn op elk gegeven moment. Vandaar dat de overheid zich niet enkel aan haar eigen wetten moet houden, zij mag haar eigen macht ook niet misbruiken. Dus zelfs in de strikte zin moet “recht” of “wet” hier worden begrepen als meer dan louter “een systeem van wetten”.

Verwoven met de idee van een rechtsstaat zijn principes zoals constitutionalisme, het legaliteitsbeginsel (overheidshandelen dient te berusten op een [grond]wettelijke grondslag en heeft in beginsel geen terugwerkende kracht), het bestaan van een scheiding der machten, het bestaan van een onafhankelijke rechterlijke macht, de erkenning van bepaalde grondrechten die burgers hoe dan ook dienen te genieten, enzovoort.

Continue reading

Eerste editie van De Vrije Veer

Een plechtig moment in de geschiedenis van het LVSV Hasselt. Gisteren rolde de eerste editie van ‘De Vrije Veer’ van de drukpers. Dit is een semestrieele uitgave waarin de bestuursleden van LVSV Hasselt alsook Ereleden of externen hun opinie in kwijt kunnen. Voor de rest vindt u in De Vrije Veer ook steeds een interessant editoriaal, inspirerende citaten en een dosis humor.

Als moderne LVSV afdeling hebben we De Vrije Veer digitaal beschikbaar gemaakt via Issuu, u kan hieronder het historische artefact doornemen.

[issuu width=500 height=354 backgroundColor=%23222222 documentId=120515141819-0a6303cd31c94ad4a29079d5dfb49816 name=vrije_veer-versie14mei12 username=lvsv_hasselt tag=lvsv unit=px v=2]

Column: De engel voor elke Vlaming

Deze column werd geschreven voor Bram Bogaerts

Geen zorgen. Geen schrik. U bent niet alleen. Ze waakt over u. Als een beschermende engel schauvliegt ze over de Vlaamse bevolking en jaagt ze op iedereen die een bedreiging vormt voor hetgeen ons het meest dierbaar is: ons gehoor. Zoals Gabriël de Messias op de Aarde smeet, strooit zij beschermende voorwerpen naar elk auditief probleem. Met haar fluwelen elegantie beperkt ze de taakbeschrijving van drummers tot die van de dames van plezier: zit stil achter je glas en lach eens lief wanneer de mensen naar je kijken.

Hiermee hebben we natuurlijk niet het enige van haar intelligentie gezien. Wie had er op het geniale idee kunnen komen dat gehoorschade voorkomen kan worden door de verplichting van een decibellimiet? Heb plezier, maar doe het stil. Ga op in de extase van muziek, maar beperk die muziek tot een zachte ruis. Schreeuw, maar fluister. Laat iedereen cultuur verspreiden, maar in hemelsnaam: doe het stilletjes. Pas op wat je doet, want God luistert.

Wie weet met welke ideeën ze ons nog gaat verlichten? Anticiperen op haar denkwijzen is natuurlijk een soort van heiligschennis, maar iedereen wil wel een beetje ‘Joke’ zijn. Zonder twijfel pakt ze snel het probleem van andere gehoorvandalen aan. Een draagbaar plaatje plexiglas, bijvoorbeeld, zodat de luidruchtige vriend niet te hard in je oren kan schreeuwen. Het verwijderen van de luide autoradio. Beter nog: vervang die luide motoren door pedalen en trappel jezelf voort in een gehoorvriendelijke wereld. Luidsprekers, hoofdtelefoons, Gsm’s, televisies, radio’s, vliegtuigen, treinen. Verdwijn! Begrens! Schauvlieg naar de vergetelheid.

Niemand twijfelt er nog aan. Niemand vreest nog voor zijn kostbare oren. Zolang Joke met haar scepter zwaait, bestaan er geen zorgen meer. Dit zou iedereen van de daken moeten schreeuwen, maar laten we het fluisteren. Binnen duizend jaar spreekt niemand nog over Gabriël, die ons de Messias bracht. Binnen duizend jaar fluistert men enkel nog over Joke, die haar volk liet horen.

Column: een dag in het Dierenland

Deze column werd geschreven door Bram Bogaerts

Vrolijk genieten ze van de eerste lentedagen, de dieren van het Dierenland. Op dagen zoals deze vergeet iedereen de moeilijke tijden die achter hen liggen en de moeilijke tijden die nog zullen volgen. Het is ondertussen maanden geleden dat Nero, het elegantste varken van de groep, trots de overwinning uitriep na de ‘Slag van 541 dagen’ tegen Barabbas. Barabbas was het meest olijke varken, het varken dat het eerst de macht claimde, nadat de dieren de heerschappij van de bourgeoisie in het Dierenland overnamen. “Alle dieren zijn gelijk”, was toen het motto. Niemand zou nog minderwaardig zijn. De sociale crisis van het Dierenland zou eindigen. De lasten zouden verdeeld zijn. Iedereen zou gelijk zijn.

De warmte van de eerste lentezon mag dan misschien de gemoederen sterk bedaren, maar de weg naar vandaag was niet zonder problemen. Steeds moesten de dieren op hun hoede zijn voor een eventuele terugkomst van de bourgeoisie. Nero moest dan weer het meeste vrezen voor een terugkomst van Barabbas, die nog lang niet definitief verdwenen was. Want Barabbas nam zelfs een andere gedaante aan, om zo terug de macht te grijpen. Nero zou alles doen om Barabbas te doen verdwijnen. Barabbas was namelijk gevaarlijk voor de stabiliteit van het Dierenland en zou er voor zorgen dat de hanen, de meest arme dieren van het Dierenland, hard zouden moeten werken voor hun levenstandaard. De hanen waren de favorieten van Nero, met hen had hij een zeer goede band. Men moest alles in de strijd gooien voor het welbevinden van de hanen.

De druk van Barabbas was niet het enige probleem. Tijdens de barre wintermaanden kwamen de dieren voor het eerst tot het besef dat de heerschappij van Nero niet de meest ideale was. Veel dieren hadden geen dak boven hun hoofd en vroren buiten bijna dood. “Het is de schuld van de bourgeoisie, die met hun grote sommen geld nu warm in hun zetel zitten”, preekte Nero, waarna hij zelf verdween in de luxueuze vertrekken van het Dierenland. Alle dieren zijn gelijk, maar sommige dieren zijn meer gelijk dan andere.

Meer en meer begonnen de varkens zich zoals de vorige heersers te gedragen. De schuld van de problemen lag bij de bourgeoisie en bij Barabbas, en het oplossen van de sociale crisis was de belangrijkste zaak aller zaken. Om de andere dieren te sussen, gaven de varkens een klein deel van hun dagelijks rantsoen af. Het veranderde niet veel aan hun levenswijze, maar de andere dieren konden zo niet meer klagen. “Kijk eens hoeveel wij voor jullie willen opofferen”, zeiden de varkens dan smalend. Veranderingen in het voordeel van de varkens werden stiekem doorgevoerd en gedane beloftes werden vergeten. Niet alle varkens waren tevreden met die manier van werken, maar van Nero mocht er geen verdeeldheid zijn. Alle snuiten in dezelfde richting. Iedereen is gelijk.

De lentezon verdwijnt achter de horizon en de dieren van het Dierenland maken zich klaar voor de nacht. Voor de eerste keer kunnen ze aangenaam buiten slapen. Er is geen reden om te klagen, want de varkens beloven dat het goed gaat met het Dierenland. Nero beschermt iedereen. Nero kunnen we vertrouwen. De dieren leggen zich knus langs elkaar en staren naar de heldere sterrenhemel. Iedereen samen, want iedereen is gelijk. En Nero? Die legt zich in zijn bed in de luxueuze vertrekken van het Dierenland, ver van de andere dieren. Buiten slapen is niet aan hem besteed.

Herziening van art. 195 GW, de schande voorbij

Dit opiniestuk werd geschreven door Matthias Vandyck en is tevens beschikbaar in PDF.

De Kamer heeft op donderdag 15 maart met een tweederdemeerderheid artikel 195 van de grondwet gewijzigd. Het gaat om ‘een eerste stap in de uitvoering van de zesde staatshervorming’, aldus S. Verherstraeten. (De Standaard, 16 maart 2012)

ART. 195 GW
Artikel 195 van de grondwet bepaalt de wijze waarop de grondwet moet worden herzien. Dat gebeurt normaliter in drie fasen. Eerst moet het parlement de grondwetsartikelen die het wil herzien ‘vatbaar verklaren voor herziening’. Het parlement stelt dus een soort van lijst op. Daarna wordt het parlement ontbonden en komen er verkiezingen, zodat de burger zich over deze herziening kan uitspreken. Vervolgens kan dan het pas verkozen parlement, oftewel de constituante, enkel en alleen dié artikelen veranderen, die voor herziening zijn vatbaar verklaard. Om dat te doen moeten twee derde van de leden aanwezig zijn en moet de herziening worden goedgekeurd met een twee derdemeerderheid.

De opstellers van onze grondwet wilden in 1830 met deze ietwat rigide en omslachtige procedure verhinderen dat toevallige meerderheden al te lichtzinnig met de grondwet zouden omgaan en tezelfdertijd wenste men ook de inspraak van de kiezer te verzekeren.

Wanneer na zéér moeizame en langdurige onderhandelingen uiteindelijk eind vorig jaar een communautair akkoord werd bereikt, bleek dat niet alle grondwetsartikelen die veranderd moeten worden om het akkoord in haar volledigheid uit te voeren, voor herziening vatbaar zijn verklaard door het vorige parlement. Dit zou volgens onze grondwet moeten betekenen dat het akkoord door dit parlement enkel in die mate kan worden verwezenlijkt voor zover de veranderingen betrekking hebben op de in de hierboven vermelde lijst opgesomde grondwetsartikelen.

Het voorstel-Giet
Het behoeft geen uitleg dat dit op zijn zachtst gezegd problematisch is voor de meerderheidspartijen. Opnieuw naar de Vlaamse kiezer trekken in 2014 met een halfslachtige staatshervorming staat immers gelijk aan politieke zelfmoord. Opgejaagd door het eclatante succes van de N-VA bij de vorige verkiezingen besliste de meerderheid samen met Groen! daarom dan ook om haar ogenschijnlijk onuitputbare trukendoos opnieuw boven te halen. Een aantal belangrijke grondwetsartikelen die aanpassing behoeven mogen dan wel niet op het lijstje voorkomen, art. 195 GW staat er wel in vermeld. En dus beslisten onze creatieve staatshervormers om dit artikel van een ‘overgangsbepaling’ te voorzien, enkel en alleen voor de duur van deze legislatuur, zodat de noodzakelijke artikels toch kunnen worden aangepast. Anders gezegd, het zijn de spelers zelf die tijdens het spelen van het spel beslissen om de voor hun ploeg lastige spelregels dan maar te schorsen.

U hoeft geen groots jurist te zijn om aan te voelen dat hier iets wringt. Allereerst bevat onze grondwet zélf een artikel dat erop gericht is dit soort situaties tegen te gaan. Art. 187 GW bepaalt immers dat de grondwet noch geheel, noch ten dele kan worden geschorst. En laat u vooral niet misleiden door het door de meerderheid gehanteerde begrip ‘overgangsbepaling’, het betreft hier wel degelijk een tijdelijke schorsing. Vanaf de volgende legislatuur is de strenge procedure van artikel 195 om de grondwet te herzien in de drie bovenvermelde stappen, immers weer voluit van kracht. Onze ooit zo geprezen grondwet, die als inspiratiebron diende voor tal van later opgestelde constituties, wordt daarom door deze regering “als een vodje papier” behandeld, aldus professor H. Vuye.

De grondwet komt toe aan de bevolking, niet aan de regering
Nochtans is de grondwet in mijn visie niet zomaar een tekst dat door een meerderheid met de voeten kan worden getreden wanneer het hen goed uitkomt. Het is het document bij uitstek waarin de fundamenten van onze rechtsstaat en democratie liggen vervat. Het bevat de meest essentiële waarborgen tegenover de overheid en legt de meest fundamentele rechten van iedere burger vast. Het is het basisdocument van een natie. Om die redenen komt de grondwet in de allereerste plaats toe aan de bevolking, niet aan een meerderheid die uit electoraal eigenbelang opteert om bepaalde belangrijke waarborgen tijdelijk te schorsen.

Dat de huidige regeringspartijen, aangevuld met de groenen, deze spelregels zomaar naast zich neerleggen getuigt van weinig morele scrupules en een hoge graad van arrogantie. Het is op zijn zachtst gezegd wraakroepend dat een regering die verlangt van al haar burgers dat haar eigen talloze regeltjes worden opgevolgd, het zichzelf permitteert om zich niet aan de meest elementaire regels van onze natie te houden. De laag-bij-de-grondse truc waarbij artikel 195 van de grondwet wordt geschorst, kan dan volgens mij ook enkel ondersteund worden door politici met autoritaire afwijkingen.

De bocht van CD&V
Een snelle blik op de recente geschiedenis leert ons dat toen de CD&V in 2003 en 2007 in de oppositie zat, en men eveneens artikel 195 wou herzien, deze partij er een heel ander standpunt op nahield. Toen vonden de christen-democraten dat een herziening van artikel 195 nooit binnen dezelfde legislatuur kon leiden tot een wijziging aan artikelen die niet door het vorige parlement voor herziening vatbaar waren verklaard. Met andere woorden, men mocht wél alle artikelen herzien die het vorige parlement in een lijstje had opgesomd, ook artikel 195. Maar men mocht artikel 195 niet zo wijzigen dat er nog nieuwe artikelen bijkomen bovenop die uit het eerste lijstje. Om nieuwe artikelen te herzien binnen dezelfde legislatuur, moesten immers eerst nieuwe verkiezingen worden uitgeschreven. De kiezer had zijn stem uitgebracht over welbepaalde artikelen, niet over nieuwe artikelen die door de herziening van artikel 195 plots ook veranderd zouden worden. Het is dan ook ironisch om te zien dat het uitgerekend staatssecretaris S. Verherstraeten is die deze constitutionele fraude in de media komt verdedigen. Wat in 2003 en 2007 voor hem en z’n partij nog een ontoelaatbare en ongrondwettelijke ‘tijdelijke schorsing’ was, wordt nu plots een ‘tijdelijke overgangsbepaling’ als ‘eerste stap van de staatshervorming’. De stroper wordt hier dus geen boswachter, maar de boswachter wordt een stroper. Een zaak staat vast: de letter C van CD&V staat vandaag niet voor constitutionalisme, noch voor consequent.

Het stemt mij triest om te zien hoe weinig geloofwaardigheid er dezer dagen soms nog in de Wetstraat valt te bespeuren, hypocrisie des te meer.

Spelregels zijn er voor iedereen
Voor alle duidelijkheid dit is zeker geen pleidooi voor de onaantastbaarheid van artikel 195 GW. Maar indien men van mening is dat artikel 195 van de grondwet moet worden herzien, en daar bestaan mogelijk aanvaardbare redenen voor, dan dient dit in haar geheel en op een fundamentele en blijvende manier te gebeuren. De huidige meerderheid heeft samen met de groenen hiertoe ook de mogelijkheid. Toch kozen de betrokken partijen om redenen van eigenbelang, en meer bepaald dat van hun verkozen leden, voor een tijdelijke schorsing van de grondwet. Een lichtzinnige en gevaarlijke keuze die mogelijk als precedent ertoe kan leiden dat voortaan iedere constituante onbeperkt om het even welk artikel van de grondwet kan herzien zolang art. 195 maar in de lijst is opgenomen.

Waarborgen zoals onder andere degene die in artikel 195 liggen vervat, zijn er wel degelijk om redenen die bescherming en respect verdienen. Iedereen, elke meerderheid en elke partij dient deze waarborgen te respecteren, eender op welk moment in tijd en ongeacht de samenstelling van het parlement. Niemand hoort onze waarborgen te schorsen, dit soort spelregels zijn er steeds en voor iedereen.

De schorsing van artikel 195 raakt ons in het constitutionele hart van dit land en is daarom absoluut onaanvaardbaar. Hoe klein dit soort aantastingen aanvankelijk ook mogen lijken, ze raken aan de grootste principes en kunnen vaak grote gevolgen hebben. Bijgevolg dienen ze naar mijn mening door geen enkele burger van dit land getolereerd te worden


Matthias Vandyck
Politiek Secretaris

20-02-2012: LVSV Hasselt goes U.K.

Op maandag 20-02-2012 organiseren we een avond met als thema het Verenigd Koninkrijk. We trappen deze activiteit af met een bezoek aan de Kinepolis Hasselt om aldaar de film “The Iron Lady” te bekijken. Naderhand trekken we met zijn allen naar het centrum van Hasselt om daar bij een frisse Engelse of Ierse pint te discussiëren over de film en de actualiteit. Zie ook: Facebook-event

De details:

  • Locatie 19.15h: inkomhal Kinepolis Hasselt
    Inkom: slechts € 5,00
    Film: The Iron Lady (IMDB)
  • Locatie 22.15h: Irish Pub “The Hedgehog” (Den Eegel)
    Nabespreking film en actualiteit bij een frisse Engelse of Ierse pint!

SLECHTS € 5,00 inkom?
Inderdaad, LVSV Hasselt-leden betalen slechts €5,00 voor hun ticket voor de film die we selecteren, de rest passen wij bij! Nu moet nog maar eens iemand beweren dat liberalen geldwolven zijn, we zijn de meest sociale wezens die er zijn! Nog geen lid? Dan heb je nog tot maandagavond de tijd om je te bezinnen over het lidmaatschap. Je kunt ter plaatse lid worden, wees dan echter op tijd! Na afloop van de film gaan we nog samen een pint drinken om elkaar beter te leren kennen. Uiteraard zijn ook onze ereleden op deze activiteit van harte welkom!

13-02-2012: Blauwe Maandag met Peter Reekmans

Peter Reekmans

Peter Reekmans

Op maandag 13 februari 2012 zal Peter Reekmans (LDD) op de UHasselt te gast zijn op de eerste Blauwe Maandag van het nieuwe kalenderjaar. De activiteit zal plaatsvinden in lokaal C109 om 19u.

Peter Reekmans is sinds 2009 Vlaams Volksvertegenwoordiger in de fractie van LDD. Hij kwam onder meer in het nieuws met onderwerpen zoals de malafide praktijken van de Business Software Alliance en de problemen bij de intercommunales. Wat voor de Diepenbeekse student ook interessant is: In 2011 diende Reekmans een voorstel van resolutie in om een onderzoek te starten naar de mogelijkheid voor studenten om te  stemmen in de stad waar ze studeren.

Wij nodigen u uit voor deze interessante gespreksavond. Drank wordt gratis voorzien.

UHasselt campus Diepenbeek, lokaal C109, 19u
Facebook Event

Nieuw kansspelbeleid: de vrijheid op het internet onder druk!

Sinds 1 januari 2012 is er in België de nieuwe wetgeving inzake kansspelen van toepassing. Deze wet is een stuk uitgebreider dan haar voorganger en stipuleert nu ook regels omtrent mediaspelen, internetkansspelen en weddenschappen. Echter is de kansspelwet niet enkel in omvang gegroeid, ze is ook een heel stuk strenger geworden, zo streng dat wij ons de vraag durven te stellen of er geen sprake is van een zekere concurrentievervalsing.

Heden heeft de Belgische kansspelencommissie slechts aan vier casino websites een goedkeuring verschaft, een 100-tal andere goksites zullen door de commissie naar de illegaliteit verbannen worden. Deze regulering is dus bijzonder streng en een echt buitenbeentje binnen de Europese Unie. België is, van de drie landen die een regelgeving hiervoor kennen, het land met de strengste. “Vreemd”, denken wij dan, in andere landen is er geen regulering en bij ons werkt men voortaan met een whitelist die beheerd wordt door de kansspelcommissie. Inderdaad, dé commissie die wij allemaal nog goed kennen van het hele belspellendebacle. Als wij iets uit deze story onthouden hebben over deze instantie, dan wel dat zij geen zuiver vest blijkt te hebben.

Het ligt dan ook voor de hand wanneer men zich zou afvragen of de strikte regulering van deze sector – die rechtschapen liberalen uiteraard afkeuren – werd ingevoerd ten voordele van de burgers danwel de bedrijven die nu minder concurrentie moeten vrezen. De vier bedrijven die heden een toelating hebben gekregen zullen alvast verheugd zijn met deze regulering. Om u immers een idee te geven: zo een kleine 200.000 Belgen wagen zich wel eens regelmatig aan een online partij poker, blackjack, roulette en dergelijke. Deze, laten we ze in dit geval treffend de big four noemen, zullen nu niet snel iets moeten vrezen voor nieuwe innovatieve spelers in de markt of van buitenlandse websites, die worden namelijk toch allemaal geblokkeerd. Wij durven dus te stellen dat deze nieuwe regelgeving ook uit de sector zelfde nodige beïnvloeding via lobbyisten gekend heeft. Immers hoe sterker de markt gereguleerd wordt, hoe minder vrij de markt kan werken en hoe moeilijker het wordt om te concurreren met bestaande, en in dit geval ook nog eens grote spelers. Het David en Goliath verhaal, maar in deze setting heeft Goliath ook nog eens de sympathie, namelijk deze van de overheid, met zich mee.

Als we ons even buigen over de praktische regelgeving van deze nieuwe kansspelwet, dan schiet volgende, absurde regel er wel tussen uit: om een legale website uit te baten is het vereist om een vestiging in België te moeten hebben, en daarnaast moeten de webservers waarop de webpagina draait zich ook eens in ons land bevinden. Wij stellen ons de vraag wat de logische verklaring voor zulk een regel kan zijn? Deze regel stelt in principe dat enkel fysiek in België gevestigde casino’s of speelhallen ook het recht hebben om een online goksite te mogen uitbaten. Als we het op Europees niveau bekijken:wat is er gebeurd met het vrij verkeer van diensten, goederen, gelden en personen? Sinds wanneer mogen Europese bedrijven vanuit hun thuisland niet meer in België opereren? Het enige wat wij in deze specifieke regel herkennen is een zogenaamde entry barrier, een toetredingsdrempel om concurrenten af te weren.

De absurditeit van de kansspelregulering is daarboven alom. Ten eerste is een blokkade van een pokerwebsite bij providers Telenet en Belgacom even hilarisch als deze van de torrentwebsite The Pirate Bay . Wie de websites toch wil kunnen bereiken stelt zich immers eenvoudig weg een andere DNS-server in op zijn computer of router – een werkje dat amper 5 minuten in beslag neemt – en kan de sites weer bereiken via de ‘geblokkeerde’ domeinnaam. Er zijn verschillende DNS-servers die vrij van reguleringen zijn, het beste voorbeeld hiervan is Google Public DNS. Wel dient er opgemerkt te worden dat Belgen die op, volgens de commissie, illegale website een partij spelen, zich strafbaar maken. Ten tweede is de vereiste om fysiek aanwezig te zijn in ons vaderland niet waterdicht. Indien een internationale speler zijn website laat uitbaten door een Belgisch casino, dan is de kous reeds af.

Op deze plaats gebied ons onze eerlijkheid ook volgende mededeling te maken: de hosting van deze website wordt mede mogelijk gemaakt door, jawel, online casino’s die u in staat stellen online een partij poker, blackjack, en dergelijke te spelen.

2 januari 2012: Nieuwjaarsactiviteit

LVSV Hasselt zal het nieuwe jaar feestelijk inzetten met een bezoek aan discotheek (of zoals onze voorzitter het zou noemen: danskeet) Versuz in Hasselt. Er wordt afgesproken om 23u00 aan de ingang.

Dit belooft een stevig feestje te worden om het nieuwe jaar en semester mee in gang te zetten!

Meer info en RSVP op Facebook.