Deze column werd geschreven voor Bram Bogaerts
Geen zorgen. Geen schrik. U bent niet alleen. Ze waakt over u. Als een beschermende engel schauvliegt ze over de Vlaamse bevolking en jaagt ze op iedereen die een bedreiging vormt voor hetgeen ons het meest dierbaar is: ons gehoor. Zoals Gabriël de Messias op de Aarde smeet, strooit zij beschermende voorwerpen naar elk auditief probleem. Met haar fluwelen elegantie beperkt ze de taakbeschrijving van drummers tot die van de dames van plezier: zit stil achter je glas en lach eens lief wanneer de mensen naar je kijken.
Hiermee hebben we natuurlijk niet het enige van haar intelligentie gezien. Wie had er op het geniale idee kunnen komen dat gehoorschade voorkomen kan worden door de verplichting van een decibellimiet? Heb plezier, maar doe het stil. Ga op in de extase van muziek, maar beperk die muziek tot een zachte ruis. Schreeuw, maar fluister. Laat iedereen cultuur verspreiden, maar in hemelsnaam: doe het stilletjes. Pas op wat je doet, want God luistert.
Wie weet met welke ideeën ze ons nog gaat verlichten? Anticiperen op haar denkwijzen is natuurlijk een soort van heiligschennis, maar iedereen wil wel een beetje ‘Joke’ zijn. Zonder twijfel pakt ze snel het probleem van andere gehoorvandalen aan. Een draagbaar plaatje plexiglas, bijvoorbeeld, zodat de luidruchtige vriend niet te hard in je oren kan schreeuwen. Het verwijderen van de luide autoradio. Beter nog: vervang die luide motoren door pedalen en trappel jezelf voort in een gehoorvriendelijke wereld. Luidsprekers, hoofdtelefoons, Gsm’s, televisies, radio’s, vliegtuigen, treinen. Verdwijn! Begrens! Schauvlieg naar de vergetelheid.
Niemand twijfelt er nog aan. Niemand vreest nog voor zijn kostbare oren. Zolang Joke met haar scepter zwaait, bestaan er geen zorgen meer. Dit zou iedereen van de daken moeten schreeuwen, maar laten we het fluisteren. Binnen duizend jaar spreekt niemand nog over Gabriël, die ons de Messias bracht. Binnen duizend jaar fluistert men enkel nog over Joke, die haar volk liet horen.